Wścieklizna to choroba zakaźna, wywołana przez wirusa RNA, który należy do rodziny Rhabdoviridae i rodzaju Lyssavirus. Nazwa choroby nawiązuje do bardzo charakterystycznych zmian w zachowaniu u zarażonych zwierząt. Choroba ta jest również często nazywana wodowstrętem – związane to z objawem, który pojawia się w przebiegu choroby - zwłaszcza u ludzi. Przypadki wścieklizny notowane są niemal na całym świecie u różnych gatunków ssaków. Dodatkowo choroba ta zaliczana jest do zoonoz a to oznacza, że  może się przenosić na ludzi, głównie przez  bezpośredni kontakt z zarażonym zwierzęciem lub jego wydzielinami. Przebieg wścieklizny może przyjąć dwie formy: gwałtowną, nazywaną szałową, oraz porażenną, inaczej cichą. Ta druga forma jest znacznie trudniejsza do rozpoznania.

Objawy wścieklizny:

·        charakterystyczne są zachowania agresywne i nagłe ataki agresji

·        ataki agresji często są poprzedzone przez zupełnie inne zachowania psa jak, zbyt duża przyjacielskość i potrzeba bliskiego kontaktu z człowiekiem, która wcześniej się nie pojawiała lub chowanie się i unikanie właściciela, gorączka, rozszerzenie źrenic – jest to pierwsza faza choroby nazywana fazą prodromalną

·        druga faza nazywana fazą podniecenia występuje kiedy pojawia się u psa napad szału i występuje również często nadmierna pobudliwość i skłonność do jedzenia rzeczy niejadalnych, np. drewna czy kamieni. Chory na wściekliznę pies może również atakować przeszkody, które znajda się na jego drodze lub szczekać bez powodu, mogą pojawiać się drgawki

·        w ostatniej fazie choroby (porażenia) następuje ślinotok i problemy z przełykaniem, co wywołuje charakterystyczną dla tej choroby pianą na pyszczku

·        często pojawia się opadanie żuchwy, zez i niedowład kończyn.

·         zwierzęta będące w ostatniej fazie wydają również ochrypłe dźwięki, jest to oznaka  niewydolności oddechowej i kończy się ona zgonem

·        jeśli chodzi o formę cichą choroby to zazwyczaj nie występuje drugi etap – czyli zachowanie agresywne – dlatego ciężko jest rozpoznać ją u psa na wczesnym etapie

Jak psy i ludzie zarażają się wścieklizną? Do zarażenia wirusem wścieklizny dochodzi poprzez kontakt śliny z błoną śluzową lub otwartą raną zwierzęcia lub człowieka. Najczęściej do zakażenia chorobą dochodzi w momencie pogryzienia lub zadrapania i do równoczesnego przerwania powłok skórnych.  Wirus po wniknięciu do organizmu najpierw atakuje  mięśnie, następnie nerwy obwodowe a na końcu ośrodkowy układ nerwowy. Najlepiej unikać kontaktu psów z dzikimi zwierzętami (głównie lisy i nietoperze) i nie chodzić z psem do lasu, by unikać kontaktu np. z zakażonymi owocami leśnymi, albo zapewnić psu odpowiednią ochronę podczas takich spacerów.

Najlepszą ochroną na wściekliznę są obecnie szczepienia, zarówno dla psów jak i ludzi.  Szczepionka zapewnia skuteczne zwalczenie wirusa a  podaje się ją wszystkim pogryzionym przez nieznane lub chore zwierzęta osobom, dla pewności w kilku dawkach. Obowiązkowy program szczepień na wściekliznę u psa pozwolił niemalże całkowicie wyeliminować problem zakażeń wśród zwierząt domowych i nie stanowi problemu  ze strony domowych psów. Jednak gatunki zwierząt żyjących dziko wciąż chorują, co sprawia, że problem nie zniknął i musimy się bardzo pilnować. Jeśli  podejrzewamy wściekliznę u naszego psa należy zgłosić do powiatowego lekarza weterynarii lub najbliższego zakładu weterynaryjnego. Jeżeli  pies został zraniony przez zwierzę dzikie, konieczne może być podanie mu dodatkowej dawki szczepionki. Dodatkowo  niezbędne jest poddanie psa izolacji przez co najmniej 15 dni. Niestety dla chorych psów nie ma ratunku – zostają poddane eutanazji, dlatego tak ważne jest szczepienie. PAMIIĘTAJCIE O TYM BY URATOWAĆ SWOJEGO PUPILA!!!