Sznaucer pochodzi zpołudniowych Niemiec, głównie z rejonu Wirtembergii i Bawarii. Jego początki sięgają XVI wieku, kiedy na terenach wiejskich potrzebowano wszechstronnych psów do pracy w gospodarstwie. Zadaniem tych psów było pilnowanie stajni, ochrona mienia oraz tępienie gryzoni. Pierwotnie rasa znana była pod nazwą „Rattler” (od niemieckiego Ratte – szczur) lub „Stallpinscher”, czyli „pinczer stajenny”. Dopiero później, ze względu na charakterystyczny wygląd pyska z obfitą brodą i wąsami, zaczęto używać nazwy „Schnauzer”, co po niemiecku oznacza „pysk” lub „brodacz”. Pierwsze oficjalne wzmianki o rasie pojawiły się pod koniec XIX wieku. W 1880 roku sznaucer został po raz pierwszy zaprezentowany na wystawie psów w Hanowerze, gdzie wzbudził duże zainteresowanie swoim eleganckim, a zarazem surowym wyglądem. W 1895 roku w Niemczech powstał pierwszy klub miłośnikówpinczerów i sznaucerów, który ustalił pierwsze standardy hodowlane i przyczynił się do popularyzacji rasy. Popularność rasy zaczęła szybko rosnąć po I wojnie światowej, kiedy sznaucery olbrzymie zaczęto wykorzystywać przez policję i wojsko – głównie w Niemczech, a potem w innych krajach Europy. Ich inteligencja, posłuszeństwo i odwaga sprawiły, że stały się znane i cenione na całym świecie. Z czasem wyhodowano trzy odmiany wielkościowe: sznaucer miniaturowy, średni (mitel) oraz olbrzymi. Wszystkie mają wspólne cechy wyglądu i temperamentu, różni je głównie rozmiar.

Cechy charakterystyczne: w zależności od odmiany dorosły sznaucer może ważyć:  miniaturowy: 4–8 kg, średni: 14–20 kg a olbrzymi: 30–47 kg. Sznaucery mają proporcjonalną, mocną i muskularną sylwetkę. Ich głowa jest prostokątna, z charakterystyczną brodą, krzaczastymi brwiami i wąsami. Uszy średniej wielkości, trójkątne, naturalnie opadające a ogon naturalny, noszony do góry. Sierść jest twarda, szorstka, z gęstym podszerstkiem a umaszczenie najczęściej pieprz i sól (szarość z czarnym włosem) lub czarne. Sznaucer to pies inteligentny, czujny i lojalny wobec swojej rodziny. Ma silny instynkt obronny i jest doskonałym stróżem. Jest bardzo oddany i wierny opiekunowi. Bardzo czujny – zawsze zauważy nieznajomego. Poza tym jest to rasa energiczna i wymaga codziennej aktywności. To pies na ogół towarzyski, ale potrafi być nieufny wobec obcych. Łatwy do szkolenia, jeśli zachowamy konsekwencję i cierpliwość, nie lubi nudy – potrzebuje zadań i stymulacji umysłowej. Sznaucery dobrze dogadują się z dziećmi i innymi psami, jeśli są odpowiednio socjalizowane.

Żywienie: sznaucer powinien być karmiony zbilansowaną dietą dostosowaną do wieku, wielkości i poziomu aktywności. Można stosować zarówno wysokiej jakości suchą lub mokrą karmę albo dietę BARF (surowe mięso i warzywa) – pod warunkiem odpowiedniego bilansu składników. Ważne jest by unikać tłustych i przetworzonych produktów, zwracać uwagę na wagę – sznaucery mają tendencję do otyłości i zapewnić im dostęp do świeżej wody.

Pielęgnacja: sierść sznaucera wymaga regularnej pielęgnacji. Należy go czesać co 2–3 dni, by zapobiec kołtunom. Ważne jest również trymowanie (usuwanie martwego włosa) co 2–3 miesiące. Pamiętajmy także o czyszczeniu brody i łap po spacerach – łatwo się brudzą oraz regularnej kontroli uszu, oczu i zębów. Sznaucery nie linieją intensywnie, co czyni je odpowiednimi także dla alergików.

Najczęstsze choroby: sznaucery są generalnie zdrową i długowieczną rasą, ale mają pewne predyspozycje genetyczne. Do najczęstszych chorób, które je dotykają należą: problemy z układem moczowym (np. kamienie w pęcherzu), choroby skóry i alergie, zapalenie ucha (przy niewłaściwej pielęgnacji), dysplazja stawów biodrowych (u dużych odmian), cukrzyca (częściej u miniaturowych). Regularne wizyty u weterynarza i właściwa dieta znacząco zmniejszają ryzyko tych chorób.

Sznaucer to niezwykle inteligentny i lojalny pies, który przez lata pełnił rolę wiernego towarzysza człowieka – od psa stajennego po czujnego stróża domostwa. To rasa, która łączy w sobie elegancję wyglądu z siłą charakteru. Sznaucer to pies o silnej osobowości, wrażliwy, inteligentny i pełen energii. Potrafi być zarówno czujnym obrońcą, jak i wiernym przyjacielem całej rodziny. Dobrze prowadzony i kochany – stanie się oddanym towarzyszem na wiele lat