Kot syberyjski to jedna z najbardziej charakterystycznych i cenionych ras kotów półdługowłosych. Jego dzika uroda, imponująca sylwetka i łagodne usposobienie sprawiają, że zyskuje coraz większą popularność nie tylko w Rosji, ale i na całym świecie. Kot syberyjski wywodzi się z mroźnych terenów Syberii, gdzie przez wieki żył w stanie półdzikim. Jego rozwój odbywał się naturalnie – przystosował się do surowego klimatu, co ukształtowało jego mocne ciało i gęstą, wodoodporną sierść. Pierwsze pisemne wzmianki o tych kotach pochodzą z XVII wieku, choć zapewne były obecne w Rosji znacznie wcześniej. Rasa została oficjalnie uznana przez Międzynarodową Federację Felinologiczną (FIFe) dopiero w 1997 roku. Wcześniej koty te były cenione głównie za doskonałe zdolności łowieckie i obecność w rosyjskim folklorze.

Charakterystyczne cechy: kot syberyjski jest dużym, silnie zbudowanym kotem o muskularnej sylwetce. Dorosłe samce mogą ważyć od 6 do 9 kg, samice – od 4 do 6 kg. Ich głowa jest lekko zaokrąglona, z szerokimi policzkami i mocną brodą. Oczy są duże, lekko owalne, najczęściej w kolorze zielonym, złotym lub bursztynowym. Uszy średniej wielkości, często z pędzelkami przypominającymi rysie. Sierść tej rasy jest gęsta, pół długowłosa, z dobrze rozwiniętym podszerstkiem. Włos okrywowy jest wodoodporny. Koty syberyjskie występują w niemal wszystkich umaszczeniach. To koty zrównoważone, inteligentne i towarzyskie. Mimo dzikiego wyglądu, wyróżniają się łagodnym usposobieniem i silnym przywiązaniem do opiekunów. Są lojalne, chętnie uczestniczą w codziennym życiu domowników. Mają bardzo pozytywny stosunek do dzieci i innych zwierząt. Są zwinne, energiczne, lubią wspinaczkę i zabawy. Nie są typem kanapowca.

Jak karmić: zbilansowana dieta to podstawa zdrowia kota syberyjskiego. Ze względu na swoją dużą masę ciała i aktywność, potrzebuje pełnowartościowej karmy bogatej w białko. Najlepsze są karmy wysokomięsne, bez zbędnych wypełniaczy (np. zboża). Można również stosować dietę BARF, ale wyłącznie po konsultacji z weterynarzem. Należy zadbać o stały dostęp do świeżej wody, ponieważ koty często piją mniej, co sprzyja chorobom nerek.

Pielęgnacja: mimo że koty syberyjskie mają gęstą sierść, nie są przesadnie wymagające w pielęgnacji. Czesanie raz-dwa razy w tygodniu wystarczy, by zapobiec kołtunom. W okresie linienia (wiosna i jesień) wskazane jest częstsze wyczesywanie. Trzeba również regularnie kontrolować uszy, pazury i stan zębów.

Najczęstsze choroby: kot syberyjski uważany jest za rasę stosunkowo zdrową i odporną. Niemniej, jak każda rasa, może być predysponowany do niektórych schorzeń: kardiomiopatia przerostowa (HCM) – choroba serca, której ryzyko można zmniejszyć przez regularne badania u kardiologa. Policystyczna choroba nerek (PKD) – rzadka, ale warto wykonywać badania kontrolne. Alergie pokarmowe lub środowiskowe – zdarzają się sporadycznie.

Kot syberyjski to doskonały towarzysz dla osób ceniących piękno dzikiej natury połączone z łagodnym charakterem. Choć wymaga przestrzeni i aktywności, jego oddanie i inteligencja wynagradzają wszelkie trudy opieki. To kot dla osób, które chcą stworzyć z pupilem prawdziwą więź opartą na zaufaniu i wzajemnym szacunku.